ناگفته

گاهی انقدر حرف ناگفته داشتم که نمیدانستم کدام را بنویسم

اما الان به نقطه ای رسیدم که در واژه لغات خشکسالی معنی میشود

قلمم که خشک شده هیچ خودم هم به خشکسالی رسیدم

خدا رحمتش کند اسحاق را

تنها بازدیدکننده ی وبلاگ متروکه ام بود که نوشته های قدیمی ام را هم میخواند

و با من از دردهای دلش میگفت

یادش بخیر کاش میشد باور کرد که دیگر نیست

اعتراف میکنم قلمم به ته رسیده

کسی نیست مرا جوهر دهد؟

روزگاری دست بر هرچیز که میگذاشتم نوشتنی بود برایم

اما الان......

شهریور میشود یکسال

چقدر زود گذشت دورانی که دوست جودی را خلق کردم و

به اینجا رسیدم

دوست ندارم این آخرین کلامم باشد

پس مانند تمام داستانها مینوسیم